Hier klikken om te bewerken.
Aan de rand van een groot bos woonde eens een oude vlootbaal met moeders de vrouw en twee anakken, Hans en Grietje. Aangezien hij al een tijdje een walplaatsing had, de baas goed aan het bezuinigen is waren ze erg arm. 's Nachts in konden die ouwe Kaan en z’n wijf niet pitten, ze lagen al een tijdje te kooi maar van slapenstein wilde maar niet komen van de zorgen. "Hoe moeten we kleine koters wat te kanen geven?" zei de schipper," we hebben niet eens genoeg voor onszelf ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik effe lekker de wal ben op geweest . Ik heb geen plakkas meer voor lekker pot bier. " Toen zei zijn vrouw:" Morgenochtend nemen we ze mee naar knoek. We zullen bivak voor ze maken en de met een lupakkie achter laten .
Daarna trekken wij aan onze stutten." "Maar de wilde dieren zullen hen verscheuren," zei de schipper. "Wie zijn hier nou de jongste, moeten we dan allemaal houte kaak vrete hebben?" zei zijn vrouw.
Ja dat wijf was een glasharde vogel..
Hans en Grietje hielden al een tijde stil amusement maar konden van de honger ook niet slapen. Ze hoorden alles wat die ouwe lui allemaal in de goude bal aan het bekokstoven waren.
Toen Hans merkte dat die ouwe ouwe kaan met z’n wijf als twee dooie vogeltjes in hun tampat lagen, stond hij op en liep hij naar buiten. Hij verzamelde een heleboel witte kiezelsteentjes dat was een mazzeltje want een marinier had ze nog niet zo lang lopen tjetten. Hiena ging hij weer netjes naar z’n rukbunker.
De volgende ochtend was het al vroeg overal. "We moeten met z’n alle op walpatrouillein de knoek," zei hun moeder. Ze gaf Grietje BBQ setje en een doos bier als mee. Hans had de kiezelsteentjes in zijn zakken gestopt. Onderweg stopte hij telkens even om er één te laten vallen. Toen ze op midden in de knoek waren, maakte de schipper de BBQ klaar. "kanen en aan de zuip” zei hij tegen die takenboekers. "Wij gaan wat verderop kijken of daar nog wat te gakken is." Hans en Grietje maakte er een vreet en zuiporgie van. En kort daarop vielen ze kutjemuf in slaap. Hans die al een tijdje geen boerenacht gast was geweest had het zeewachtritme er nog dik in zitten en werd dus werd hij met aanvang Hondewacht spontaan wakker. Fuck, te laat dacht hij “ het midden in de nacht”. De maan scheen. Hij Porde grietje die nog steeds als een krakeling in d’r tampat lag" Overal, trek d’r uit we moeten retour naar huis we zijn al flink achterzeiler, maar maak je niet druk, want aan bloemkolen heb je niets, ik heb een spoor gemaakt van kiezelsteentjes bovendien is het een heldere nacht en navigeren op de sterren kan deze ouwe naut als de beste. "
Zo liepen ze door de nacht, ze waren bang dat thuis niet zouden redden voor de vlaggenparade maar voor aanvang werkzaamheden waren ze al weer thuis. "Zijn jullie daar?" zeiden hun ouders. "Ja," zeiden Hans en Grietje," we zijn er nog." Die ouwe kaan zei zei: “Hup naar jullie rukbunkers, witbaai wacht op jullie. Jullie hebben de hele nacht op jullie kakken gestaan. Een paar nachten later lagen hun ouders opnieuw te tobben en te praten. Ze hadden weer niets anders dan een stuk droog brood de toko was helemaal leeg en de tap was zo droog als een weduwvrouw. En weer zeiden ze dat er niets anders op zat dan Hans en Grietje ergens op de wal achter te laten. En weer hadden Hans en Grietje alles gehoord. En weer wilde Hans kiezelsteentjes gaan rapen, maar de schipper had een marinier de opdracht gegeven de steentjes zwart te tjetten. Hans had dus mooi houte bek witte steentjes.
De volgende morgen vroeg overal maar geen aanvang werkzaamheden voor de familie “schipper” en dus ging de hele bak de wal op om amusement te houden. Passagierskaarten inleveren en hup met de eerste sloep naar de wal.
Dat werd dus een daggie hoeren sloeren taxirijden "Ga hier maar wat even plat ," zei de schipper tegen zijn anakken. "verderop is campo daar gaat pa zichzelf effe zuur laten tikken door dikke negerin." Hans en Grietje beide nog een stel takenboekers waren moe van alle indrukken en vielen in plaap.
Toen ze wakker werden zij grietje “niet getreurd ik heb een telefoonnummer van een AC taxi en als ik die regelneger bel dan komt ie ons zo oppikken, maar een probleem (euh… uitdaging) ze hadden geen plakkas en geen telefoon. En… geen poen geen regelneger… dus werden de sapatoes maar aangesproken en gelukkig hadden ze allebei in het landings detachement gezeten en in het bezit van een vierdaagse kruisje dus was lopen voor beide niet echt een straf.
Een paar dagen lang zwierven de kinderen door de knoek . Soms vielen ze van de honger in slaap. En toen ze de moed al hadden verloren, zagen ze opeens een huisje staan, een huisje met een grote gele M dat gemaakt was van kipnuggets, en kleffe broodjes hamburger. Ze renden naar deze vreetschuur en hapten van het huisje. Eindelijk hadden ze wat te eten, in de regenton zat een paar liter cola dus vraten en zopen ze alsof het een lieve lust was. Maar toen hoorden ze iemand praaien: "Knibbel Knabbel Kn, …….. Heeeee welke NuKuBu zit er aan m’n hut te kanen?"
En uit de voordeur kwam een stokoude hofmeester. "Kom maar binnen," zei hij ," dan krijgen jullie wat fatsoenlijks te vrete, Ik heb nog een zeeuwse rijstafel, Nassi simpel, wat gebakken marinier en een verse fust zeebier onder de tap staan."
Nou dat lieten Hans en grietje zich niet een twee keer zeggen en dachten daar kunnen wel even oplopen en trapte hun kanaal vol met vreten en drank echter na dit eet en drankfestijn kreeg ieder een andere rollekaart. Hans had een hoop te smilen die werd een soort kabelgast, hij was vrij van wacht, zat de godganse dag op ze reed en kon de hele dag de kunsten van de kok ervaren. Voor Grietje was een andere rol weggelegd zij was duidelijk de jongste, zij liep alles op en niets af en voor haar was het menu met rasse schrede achteruit gegaan, maar hoe ze ook reclameerde zij stond duidelijk op de pechlijst, en liep constant een Chineese hondenwacht na een tijdje ging Grietje verhaal halen bij haar buddy Hans.
Hans die het verschil tussen aanvang werkzaamheden en vast werken niet merkte wilde dat deze trip nog wel effe duurde maar hij leefde met zijn buddy mee en wilde ook wel een zijn pak luchten en vroeg aan die ouwe hofknots of ze even de wal op mochten. Maar al snel kwam er een bekendmaking dat er een algeheel passagiersverbod was voor alle opvarende Hans die dacht dat hij nog wel een potje kon breken, hij zei dat hij boerennachtgast en vrij van brandpiket was. Maar de Hof die de ouwe, de eerste man en de chef de equipage ineen was, was standvastig. Doordat hans zijn snavel te veel opentrok kreeg hij zwaar en zat hij al snel achter de dikke deur. Grietje, ook niet van gisteren was, zag inmiddels hoe de vlag ervoor hing Hans zat in de petoet de hele dag te snavelen zodat hij een pens kreeg als een ouwe vakbaas terwijl en zijn liep nog steeds de chineze hondewacht. Als dit zo door ging zouden ze beide niet door de defensie conditieproef komen !!!
Na uitleg van Grietje was Hans ook om en werd er een plan de campagne gemaakt om de ouwe hof een loer te draaien Dus Grietje die zich aan boord nog vrij kon bewegen ging naar bureau admin en ritselde daar een paar potloden. Ze had al gemerkt dat de Hofmeester zo mottig was als de pest en geen moer zag. Ook was hij te trots een bril op die grote snuiver van hem te zetten. Nu had hij wel een gasmasker met geslepen glas erin maar om nu de hele dag met je gasmasker op je klus te lopen is ook zowat.
Dus als hij bij Hans op inspectie ging zag hij geen drol. Hij vroeg elke keer om Stuurboords kak door de deur te steken maar Hans stak een van potloden die hij van Grietje had gekregen langs de waterdichte deur. Die Hof dacht “Nou die groeit ook niet, die heb nog maar een dun vingertje”. Hierna vroeg hij aan Hans om Bakboords kak te geven hier douwde hand de ander potloden in de klauw van de hofmeester… “Nee dat schiet niet op die vent heeft lintwormen die gevechtswacht lopen.” Dacht de Hof.
Na vier weken had de hof geen geduld meer. "Ik ga je broertje braden," zei hij tegen Grietje. Er is vanavond saté Hans aan de bak "Maak de oven maar aan, ik maak de marinade vast klaar." En toen de oven gloeiend heet was, zei ze tegen Grietje:" voel eens van binnen of de oven heet genoeg is." Maar Grietje had een plannetje. Ze deed of ze een simpele drie was en of ze de hofmeester niet begreep. "Hoe moet ik dat doen?" vroeg ze. De hof duidelijk geïrriteerd, zei “ Godverdomme mooie takenboeker moet ik dan alles voor doen” en deed het voor. En toen gaf Grietje hem een rotgooi, zodat de hof in de oven viel. Snel deed ze de deur van de oven op slot. Zo verpiepte de hof als een redding pop op de NBCD school . Daarna bevrijdde ze Hans. In de hut van de hofmeester vonden Hans en Grietje parels en diamanten. De marinier die de witte steentjes had zwart getjet had schilderen niet op zijn takenboek gehad dus had de oelewapper waterverf gebruikt een mooi mazzeltje voor Hans en Grietje want na een flinke moesson waren de steentjes weer wit geworden. Zo kwamen Hans en Grietje weer thuis. Hun ouders waren heel blij dat ze hen terugzagen. Helemaal toen ze agen met wat voor katje het koppel thuis kwam . Ze waren nooit meer arm en lagen nooit meer 's nachts wakker.
De Rust ….. en slaap zacht, …. Swami
Daarna trekken wij aan onze stutten." "Maar de wilde dieren zullen hen verscheuren," zei de schipper. "Wie zijn hier nou de jongste, moeten we dan allemaal houte kaak vrete hebben?" zei zijn vrouw.
Ja dat wijf was een glasharde vogel..
Hans en Grietje hielden al een tijde stil amusement maar konden van de honger ook niet slapen. Ze hoorden alles wat die ouwe lui allemaal in de goude bal aan het bekokstoven waren.
Toen Hans merkte dat die ouwe ouwe kaan met z’n wijf als twee dooie vogeltjes in hun tampat lagen, stond hij op en liep hij naar buiten. Hij verzamelde een heleboel witte kiezelsteentjes dat was een mazzeltje want een marinier had ze nog niet zo lang lopen tjetten. Hiena ging hij weer netjes naar z’n rukbunker.
De volgende ochtend was het al vroeg overal. "We moeten met z’n alle op walpatrouillein de knoek," zei hun moeder. Ze gaf Grietje BBQ setje en een doos bier als mee. Hans had de kiezelsteentjes in zijn zakken gestopt. Onderweg stopte hij telkens even om er één te laten vallen. Toen ze op midden in de knoek waren, maakte de schipper de BBQ klaar. "kanen en aan de zuip” zei hij tegen die takenboekers. "Wij gaan wat verderop kijken of daar nog wat te gakken is." Hans en Grietje maakte er een vreet en zuiporgie van. En kort daarop vielen ze kutjemuf in slaap. Hans die al een tijdje geen boerenacht gast was geweest had het zeewachtritme er nog dik in zitten en werd dus werd hij met aanvang Hondewacht spontaan wakker. Fuck, te laat dacht hij “ het midden in de nacht”. De maan scheen. Hij Porde grietje die nog steeds als een krakeling in d’r tampat lag" Overal, trek d’r uit we moeten retour naar huis we zijn al flink achterzeiler, maar maak je niet druk, want aan bloemkolen heb je niets, ik heb een spoor gemaakt van kiezelsteentjes bovendien is het een heldere nacht en navigeren op de sterren kan deze ouwe naut als de beste. "
Zo liepen ze door de nacht, ze waren bang dat thuis niet zouden redden voor de vlaggenparade maar voor aanvang werkzaamheden waren ze al weer thuis. "Zijn jullie daar?" zeiden hun ouders. "Ja," zeiden Hans en Grietje," we zijn er nog." Die ouwe kaan zei zei: “Hup naar jullie rukbunkers, witbaai wacht op jullie. Jullie hebben de hele nacht op jullie kakken gestaan. Een paar nachten later lagen hun ouders opnieuw te tobben en te praten. Ze hadden weer niets anders dan een stuk droog brood de toko was helemaal leeg en de tap was zo droog als een weduwvrouw. En weer zeiden ze dat er niets anders op zat dan Hans en Grietje ergens op de wal achter te laten. En weer hadden Hans en Grietje alles gehoord. En weer wilde Hans kiezelsteentjes gaan rapen, maar de schipper had een marinier de opdracht gegeven de steentjes zwart te tjetten. Hans had dus mooi houte bek witte steentjes.
De volgende morgen vroeg overal maar geen aanvang werkzaamheden voor de familie “schipper” en dus ging de hele bak de wal op om amusement te houden. Passagierskaarten inleveren en hup met de eerste sloep naar de wal.
Dat werd dus een daggie hoeren sloeren taxirijden "Ga hier maar wat even plat ," zei de schipper tegen zijn anakken. "verderop is campo daar gaat pa zichzelf effe zuur laten tikken door dikke negerin." Hans en Grietje beide nog een stel takenboekers waren moe van alle indrukken en vielen in plaap.
Toen ze wakker werden zij grietje “niet getreurd ik heb een telefoonnummer van een AC taxi en als ik die regelneger bel dan komt ie ons zo oppikken, maar een probleem (euh… uitdaging) ze hadden geen plakkas en geen telefoon. En… geen poen geen regelneger… dus werden de sapatoes maar aangesproken en gelukkig hadden ze allebei in het landings detachement gezeten en in het bezit van een vierdaagse kruisje dus was lopen voor beide niet echt een straf.
Een paar dagen lang zwierven de kinderen door de knoek . Soms vielen ze van de honger in slaap. En toen ze de moed al hadden verloren, zagen ze opeens een huisje staan, een huisje met een grote gele M dat gemaakt was van kipnuggets, en kleffe broodjes hamburger. Ze renden naar deze vreetschuur en hapten van het huisje. Eindelijk hadden ze wat te eten, in de regenton zat een paar liter cola dus vraten en zopen ze alsof het een lieve lust was. Maar toen hoorden ze iemand praaien: "Knibbel Knabbel Kn, …….. Heeeee welke NuKuBu zit er aan m’n hut te kanen?"
En uit de voordeur kwam een stokoude hofmeester. "Kom maar binnen," zei hij ," dan krijgen jullie wat fatsoenlijks te vrete, Ik heb nog een zeeuwse rijstafel, Nassi simpel, wat gebakken marinier en een verse fust zeebier onder de tap staan."
Nou dat lieten Hans en grietje zich niet een twee keer zeggen en dachten daar kunnen wel even oplopen en trapte hun kanaal vol met vreten en drank echter na dit eet en drankfestijn kreeg ieder een andere rollekaart. Hans had een hoop te smilen die werd een soort kabelgast, hij was vrij van wacht, zat de godganse dag op ze reed en kon de hele dag de kunsten van de kok ervaren. Voor Grietje was een andere rol weggelegd zij was duidelijk de jongste, zij liep alles op en niets af en voor haar was het menu met rasse schrede achteruit gegaan, maar hoe ze ook reclameerde zij stond duidelijk op de pechlijst, en liep constant een Chineese hondenwacht na een tijdje ging Grietje verhaal halen bij haar buddy Hans.
Hans die het verschil tussen aanvang werkzaamheden en vast werken niet merkte wilde dat deze trip nog wel effe duurde maar hij leefde met zijn buddy mee en wilde ook wel een zijn pak luchten en vroeg aan die ouwe hofknots of ze even de wal op mochten. Maar al snel kwam er een bekendmaking dat er een algeheel passagiersverbod was voor alle opvarende Hans die dacht dat hij nog wel een potje kon breken, hij zei dat hij boerennachtgast en vrij van brandpiket was. Maar de Hof die de ouwe, de eerste man en de chef de equipage ineen was, was standvastig. Doordat hans zijn snavel te veel opentrok kreeg hij zwaar en zat hij al snel achter de dikke deur. Grietje, ook niet van gisteren was, zag inmiddels hoe de vlag ervoor hing Hans zat in de petoet de hele dag te snavelen zodat hij een pens kreeg als een ouwe vakbaas terwijl en zijn liep nog steeds de chineze hondewacht. Als dit zo door ging zouden ze beide niet door de defensie conditieproef komen !!!
Na uitleg van Grietje was Hans ook om en werd er een plan de campagne gemaakt om de ouwe hof een loer te draaien Dus Grietje die zich aan boord nog vrij kon bewegen ging naar bureau admin en ritselde daar een paar potloden. Ze had al gemerkt dat de Hofmeester zo mottig was als de pest en geen moer zag. Ook was hij te trots een bril op die grote snuiver van hem te zetten. Nu had hij wel een gasmasker met geslepen glas erin maar om nu de hele dag met je gasmasker op je klus te lopen is ook zowat.
Dus als hij bij Hans op inspectie ging zag hij geen drol. Hij vroeg elke keer om Stuurboords kak door de deur te steken maar Hans stak een van potloden die hij van Grietje had gekregen langs de waterdichte deur. Die Hof dacht “Nou die groeit ook niet, die heb nog maar een dun vingertje”. Hierna vroeg hij aan Hans om Bakboords kak te geven hier douwde hand de ander potloden in de klauw van de hofmeester… “Nee dat schiet niet op die vent heeft lintwormen die gevechtswacht lopen.” Dacht de Hof.
Na vier weken had de hof geen geduld meer. "Ik ga je broertje braden," zei hij tegen Grietje. Er is vanavond saté Hans aan de bak "Maak de oven maar aan, ik maak de marinade vast klaar." En toen de oven gloeiend heet was, zei ze tegen Grietje:" voel eens van binnen of de oven heet genoeg is." Maar Grietje had een plannetje. Ze deed of ze een simpele drie was en of ze de hofmeester niet begreep. "Hoe moet ik dat doen?" vroeg ze. De hof duidelijk geïrriteerd, zei “ Godverdomme mooie takenboeker moet ik dan alles voor doen” en deed het voor. En toen gaf Grietje hem een rotgooi, zodat de hof in de oven viel. Snel deed ze de deur van de oven op slot. Zo verpiepte de hof als een redding pop op de NBCD school . Daarna bevrijdde ze Hans. In de hut van de hofmeester vonden Hans en Grietje parels en diamanten. De marinier die de witte steentjes had zwart getjet had schilderen niet op zijn takenboek gehad dus had de oelewapper waterverf gebruikt een mooi mazzeltje voor Hans en Grietje want na een flinke moesson waren de steentjes weer wit geworden. Zo kwamen Hans en Grietje weer thuis. Hun ouders waren heel blij dat ze hen terugzagen. Helemaal toen ze agen met wat voor katje het koppel thuis kwam . Ze waren nooit meer arm en lagen nooit meer 's nachts wakker.
De Rust ….. en slaap zacht, …. Swami