Naar aanleiding dat er belangstelling is voor ouder en bijzonder foto's van de KM leden hier een paar die vaak vergeten worden of zijn. Iedereen heeft wel een herinnering aan zijn haar opkomst in Hilversum Het MOKH. Tijdens mijn opleiding aldaar Ik was al snel aan de buurt om kameroudste te zijn. Wat een leuke job was dat kon je je eigen maten vaak op hun nummer zetten. Alleen het vervelende was dat men je terug pakte. Wel een mooie tijd daar die drie maanden. je moest wel veel leren uit het handboek van de matroos. Je kreeg daar examen en je moest aardig wat uit het hoofd leren. Achteraf slaagde iedereen van de Bak, men had gewoon mensen nodig.
Hier is het begonnen.......op de naaizolder even tijd voor een brief naar huis.
Klik op onderstaande foto en je krijgt een vergroting met tekst......
Tijdens onze eerste militaire vormen kregen wij van de Marine "aangeboden" een dag trip naar Den Helder alwaar bij een bezoek brachten aan een van de Jagers die in de Nieuwe haven lag afgemeerd . Na wassen, plassen en poetsen gingen we met de bus op pad. Voor mij vond ik het bijzonder aan boord van een echt oorlogsschip te mogen rond lopen. Ik was weer een klein stukje ervaring rijker. Aan boord kreeg je uitleg hoe het een en ander in zijn werk ging. Daar op zo’n jager lopen was een leuke ervaring voor voor mij daar ik van het platteland kwam en nog nooit een zee schip had gezien dan alleen de veerpont van ons die voer van Krimpen aan de lek naar Kinderdijk. Ik voelde mij toen al een beetje zeeman al had ik nog nooit zoutwater geproefd.
Foto's van de opleiding als Matroos in het MOKH te Hilversum.
Elke dag leren marcheren en groeten, want daar kickten die lui op. We kregen les op een betonnen boot de HrMs. Noord-Brabant. Hoe kon je zo iets verzinnen. We moesten net doen als op je een echt schip zat. Trossen los en geen meter vooruit. Trossen vast en je lag nog op de zelfde plaatst. Wel vond ik het interessant worden toen je voor het eerst een tros in je handen had. Je voelde je zeeman. Maar wat ze in de opleiding er niet bij vertelden was dat je zeeziek kon worden. Dat fenomeen begreep ik niet. Totdat je echt ging varen. Ik heb er gelukkig geen last van gehad. Maar ik heb jongens zien huilen om hun moeder en de kotst zat vaak tegen het plafond. Ik de WC kon je helemaal niet terecht daar rook het naar een afvallige boerderij en de stank was niet te harden. Wel moesten , wij matrozen, deze shit opruimen. Ik merkte hier al dat ik waarschijnlijk het verkeerde dienstvak had genomen. Je leerde correct te groeten en vergat je een meerdere te groeten dan kon je het vaak schudden bij diegene die graag rapportjes uitschreef. U raad het al, het was geen mens en geen dier maar een ouwe marinier. Het zwaarste was de Volharding. Lopen, roeien lopen, roeien en lopen. Na al dit gedoe waren we vaak toe aan wat rust en een biertje. Je mocht er maar drie per dag maar na de tweede had ik al het gevoel een krat op te hebben. Ik dronk n.l. niet maar op een gegeven moment doe je gewoon mee. En zo begint je leven als een echte matroos zware shag en bier, lol en plezier.
Elke dag leren marcheren en groeten, want daar kickten die lui op. We kregen les op een betonnen boot de HrMs. Noord-Brabant. Hoe kon je zo iets verzinnen. We moesten net doen als op je een echt schip zat. Trossen los en geen meter vooruit. Trossen vast en je lag nog op de zelfde plaatst. Wel vond ik het interessant worden toen je voor het eerst een tros in je handen had. Je voelde je zeeman. Maar wat ze in de opleiding er niet bij vertelden was dat je zeeziek kon worden. Dat fenomeen begreep ik niet. Totdat je echt ging varen. Ik heb er gelukkig geen last van gehad. Maar ik heb jongens zien huilen om hun moeder en de kotst zat vaak tegen het plafond. Ik de WC kon je helemaal niet terecht daar rook het naar een afvallige boerderij en de stank was niet te harden. Wel moesten , wij matrozen, deze shit opruimen. Ik merkte hier al dat ik waarschijnlijk het verkeerde dienstvak had genomen. Je leerde correct te groeten en vergat je een meerdere te groeten dan kon je het vaak schudden bij diegene die graag rapportjes uitschreef. U raad het al, het was geen mens en geen dier maar een ouwe marinier. Het zwaarste was de Volharding. Lopen, roeien lopen, roeien en lopen. Na al dit gedoe waren we vaak toe aan wat rust en een biertje. Je mocht er maar drie per dag maar na de tweede had ik al het gevoel een krat op te hebben. Ik dronk n.l. niet maar op een gegeven moment doe je gewoon mee. En zo begint je leven als een echte matroos zware shag en bier, lol en plezier.
